ዋናው መገለጫዬ የኢየሱስ ባርያ ነኝ ። ትልቁ መገለጫዬ ያ ነው ። ሌላው ለእኔ ትርፍ ነው ። ሌላው በሙሉ ትርኪ ምርኪ ነው። ( ጋዜጠኛ እስክንድር ነጋ )

ሕንጸት፦ አንዳንድ ሰዎች፣ ‘ዴሞክራሲ ከኢየሱስ ትምህርት ጋር ላይሄድ ይችላል’ ይላሉ። በዚህ ትስማማለህ?

እስክንድር፦ በፍጹም አልስማማም። ይሄ ትልቅ ስሕተት ነው። እንዳልኩህ የኢየሱስ አንኳር መልእክቱ “ጓደኛህን እንደ ራስህ አድርገህ ውደድ” የሚል ፍቅር ነው። ዴሞክራሲ የሚያስተምርህ እኮ፣ ከአንተ ጋር የማይስማማውን ሰው አክብረው ነው። የዴሞክራሲ አንኳር ይህ ነው። አንተ አስተሳሰብህን፣ እምነትህን በሌላው ላይ በኀይል እንዳትጭን ነው የሚያደርግህ። የሌላውን አስተሳሰብ፣ የሌላውን ሰው ማንነት አክብርለት ነው የሚልህ። ታዲያ፣ ይሄ አይደለም እንዴ ክርስትና? ይህንን አይደለም እንዴ ኢየሱስ ያስተማረው? የዴሞክራሲ አንኳር መልእክት ከኢየሱስ አስተምህሮ ጋር የሚስማማ ነው። ዴሞክራሲ፣ ሌላውን ሰው በእምነቱ አትጥላው፣ አታግልለው፣ አትጉዳው ነው የሚለው። እነዚህ መርሖዎች ግን ለክርስትና ብቻ የሚሠሩ አይደሉም፤ ሉል ዓቀፋዊ (universal) ናቸው። በየትኛውም ሃይማኖት ውስጥ ሄደህ ታገኛቸዋለህ። በቁርዓና ውስጥ ታገኛቸዋለህ፤ በሂንዱ ውስጥ ታገኛቸዋለህ፤ በቡድሂዝም ውስጥ ታገኛቸዋለህ። ሉል ዓቀፋዊ ባሕርይ አላቸው። ሃይማኖቶች የተለያዩ ቢሆኑም በውስጣቸው የጋር መልእክት ደግሞ አላቸው። ለዚህ ነው ዴሞክራሲ በተለያዩ አገራት መሥራት የቻለው። ዴሞክራሲ ከክርስትና ጋር በጣም ይሄዳል።

ሕንጸት፦ ክርስትና ለአንዳንድ ሰዎች በምድራዊ ጉዳይ ላይ የሚያተኩር ሳይሆን፣ ሰማያዊ ብቻ ነው። ስለዚህ በመንግሥት ጉዳይ፣ በፍትሕና መሰል ጉዳዮች ላይ ከጸሎት ባለፈ መግባት አንችልም ይላሉ። የእነዚህን ሰዎች አመለካከት እንዴት ታየዋለህ?

እስክንድር፦ ይህን አመለካከታቸውን አከብራለሁ፤ ስሕተት ነው አልልም። አንድ ሰው ለኢየሱስ ብሎ ራሱን ከዚህ ዓለም ሊያገልል ይችላል፤ ምንም ችግር የለውም። መጽሐፍ ቅዱሱ ይፈቅዳል። ሌላው ሰው ደግሞ በዚህ ዓለም ጉዳይ ያገባኛል፤ በተለይ ለፍትሕ መሥራት አለብኝ፤ ምክንያቱም ኢየሱስ ትቶልኝ የሄደው ምሳሌ ይሄ ነው። እርሱ ብዙ ቦታ ላይ ስለ ፍትሕ ተናግሯል፤ ስለ ፍቅር ተናግሯል። ስለዚህ እኔም ዓለማዊ ጉዳዩ ውስጥ ገብቼ ለእነዚህ ዕሴቶች እሠራለሁ ቢል ይህም ያስኬዳል። ሁለቱም ጎን ለጎን መኖር የሚችሉ ናቸው። አንተ ትክክል ነህ፤ አንተ ትክክል አይደለህም ተብሎ የምንወጋገዝበት አይደልም። ራሳቸውን ከዓለማዊ ጉዳይ አግልለው፣ ሙሉ ለሙሉ ለጌታ የተሰጡትን እኔ አከብራቸዋለሁ። ሌላው እንደ እኔ ዐይነቱ ደግሞ በዓለም ጉዳዩ ውስጥ መግባቱ ጌታን መተው ነው ማለት አይደለም። ይህም ከአስተምህሮ ጋር የሚቃረን አይደለም። ሁለቱም ዋጋ አላቸው። በሁለቱም መንገድ ሄደን ጌታ ጋር መድረስ እንችላለን። ዋናው ጌታን ለማስደሰት መኖር ነው። ለነገሩ እኛም በሁለቱም መንገድ ሄደን፣ ጎዶሎ ነን። ራሳችንን ከዓለም ነጠልን ወይም በዓለም ውስጥ ከተትን ጎዶሎ ነን። ሰው ነን። የመነነም ሰው እንኳ፣ ራሱን ሙሉ ለሙሉ ከዓለም ነጥሎ ገዳም ውስጥ የገባ ሰው እንኳ ጎዶሎ ነው። ሰው ብሎ ፍጹም የለም። ሁልጊዜም እኛ የምንጸድቀው በሥራችን አይደለም። የጳውሎስን መልእክት እንዳንረሳ፤ በሥራ መጽደቅ አንችልም። በሥራ እጸድቃለሁ ማለት መመጻደቅ ነው፤ መታበይ የምንለው ይህንን ነው። የሰው ልጅ በሥራው አይጸድቅም፤ የምንጸድቀው በጸጋ ነው፤ በይቅርታው ነው። ውስጣችን የወረስነው ኀጢአት አለ፤ ያንን ኀጢአት ልናሸንፈው አንችልም። በራሳችን ጉልበት ልናሸንፈው አንችልም። ያንን ኀጢአት ልናሸንፈው የምንችለው በእርሱ ይቅርታ ብቻ ነው። ስለዚህ በሁለቱም መንገድ ሄደን ጌታ ጋ መጨረሻ ላይ ይቅርታ ያስፈልገናል። ነገር ግን እዚህ ዓለም ላይ በምንቆይበት ጊዜ ምርጫችን አንዳችን ሙሉ ለሙሉ ጊዜያችንን በጸሎትና በመንፈሳዊ ጉዳዮች ላይ ማሳለፉ ጥሩ ነው፤ የሚደገፍ ነው። ሌሎቻችን ደግሞ፣ ‘አይ፣ ጌታን ተቀብለናል፤ ግን በዓለማዊ ጉዳይ ላይም እንገባለን’ ስንል ይህም ጥሩ ነው።

ሕንጸት፦ አንድ ክርስቲያን ስለ ፍትሕ ሲታገል የት ድረስ መሄድ አለበት ትላለህ? በዚህ ትግል ውስጥ የኢየሱስ መንገድ የትኛው ነው? መንገዱ መሥዋዕትነት ነው ወይስ አጥቂነት ነው?

እስክንድር፦ መሥዋዕትነት ነው። አጥቂነትማ አይቻልም፤ በክርስትና አይቻልም። ማጥቃት አትችልም፤ ምንም ነገር። ክልክል ነው። በነጭና በጥቁር የተጻፈ ክልከላ አለ። ፍርድ የፈጣሪ ነው። ማጥቃት አትችልም፤ መሥዋዕትነት ነው። ‘እሱን ከየት አመጣኸው?’ ካልከኝ ደግሞ፣ የኢየሱስ ምሳሌነት ነው። ኢየሱስ ትቶልን የሄደው ምሳሌ ነው። በነገራችን ላይ እኮ፣ እሱን ሲመቱት አልተማታም፤ ሲሰድቡት መልሶ አልተሳደበም፤ ሲዝቱበት መልሶ አልዛተም። ይህን ሁሉ ማድረግ ይችል ነበር። ይህንን ምሳሌ የመከተል ኀላፊነት አለብን። ይህን ሁሉ ያደረገው እኮ ዝም ብሎ አይደልም፤ ለእኔና ለአንተ ምሳሌ ለመተው ነው። ሲመቱህ እንዳትማታ ነው፤ ሲሰድቡህ አትስደብ ነው፤ ሲያጠቁህ አታጥቃ እያለን ነው። ያንን ምሳሌ ለመኖር መሞከር አለብን።

በርግጥ ይህን ሁልጊዜ እንተገብረዋለን ማለት አይደለም፤ አንችልም። ቅድም እንዳልኩት ጎዶሎ ነን። እሱን ሙሉ ለሙሉ መሆን አንችልም። ሰው ነንና፤ ጎዶሎ ነንና። በትንሹም በትልቁም መናደዳችን እኮ እይቀርም፤ እሱ ግን አይናደድም።ያ ሁሉ መዓት ወርዶበት፣ ያ ሁሉ ግፍ ወርዶበት ግን ኢየሱስ አይናደድም፤ አልተናደደም፤ አይቆጣም። ዞሮ ዞሮ ዋናው ትልቁ ቁም ነገር እሱን ለመሆን መሞከር ነው፤ እሱን ለመሆን መሞከር ደግሞ ቢያንስ ቢያንስ ራሳችንን በየጊዜው እየገታን መጨረሻ  ላይ ራሳችንን ለመሥዋዕትነት ማዘጋጀት አለብን። በዚህ ለመሥዋዕትነት ስንሄድ ግን ቅድም እንዳልኩት፣ ብዙ ኀጢአት እየፈጸምን ነው። እኔ ውስጤ ሳልቆጣ ቀርቶ አይደለም፤ በውስጤ ቂም ሳልይዝ ቀርቼ አይደልም። ስድስት ዓመት ተኩል በግፍ ታስሬአለሁ። በመሠረቱ እኔ በዚህ መንግሥት ከዘጠኝ ዓመት በላይ ነው የታሰርኩት።

ሕንጸት፦ ስንት ጊዜ ታሰርክ?

እስክንድር፦ ዘጠኝ ጊዜ ያህል ደጋግሜ ታስሬአለሁ፤ ከዘጠኝ ዓመት በላይ ደግሞ በእስር አሳልፌአለሁ። ስለዚህ ይሄ ነገር ውስጤ ምንም ነገር አልፈጠረም ልልህ አልችልም። ቤተ ሰቤን ጎድቶታል፤ ልጄን ጎድቶታል፤ ባለቤትን ጎድቷታል። ስለዚህ ውስጤ ቁጣ የለም አልልህም። ቁጣዬን ግን ሁልጊዜ እታገለዋለሁ። ያንን ነው ማድረግ የምችለው። ሰው ስለሆንኩ ግን በውስጤ ቁጣ አለ። ኢየሱስ ግን አይቆጣም። ስለዚህ ሁልጊዜ ኀጢአታችንን እየታገልን ለመሥዋዕትነት ነው መዘጋጀት ያለብን። እሱም ቢሆን ራሱ ትግል ይፈልጋል፤ ከራስ ጋ ትግል ይፈልጋል። በበቀሉ መንገድ እንድትሄድ፣ ወደ አጥቂነት እንድትሄድ፣ ወደ ቁጣው መንገድ እንድትሄድ ሰይጣን ሁልጊዜ ይፈታተንሃል። ሁልጊዜ ፈተና አለብህ። ራስህን እየታገልህ፣ ከታደልክ፣ ከተቀባህ፣ በእርሱ ከተመረጥክ፣ መጨረሻ ላይ መሥዋዕት ትሆናለህ። ለዚህ ደግሞ መጸለይ አለብህ። በማናቸውም ሰዓት፣ በቀላሉ በዚያኛው መንገድ ልትሄድ ትችላለህ። መሥመሯ በጣም ቀጭን ናት። በዚያች ቀጭን መሥመር ላይ ነው የምትጓዘው። ቀላል አይደለም ልልህ ነው። የመሥዋዕትነቱን መንገድ እንደ ኢየሱስ መምረጥ በጣም ከባድ ነው። ሃይማኖታችን የሚያስተምረንና የሚያስገድደን የመሥዋዕትነቱን መንገድ እንድንመርጥ ነው።

ሕንጸት፦ በአገራችን ያሉ የሃይማኖት ተቋማት ለፍትሕ፣ ለእኩልነት፣ ለሰላም ያበረከቱት አስተዋጽኦ ምን ያህል ነው ትላለህ?

እስክንድር፦ ለምሳሌ የእኔን ቤተ ክርስቲያን ውሰድ፤ ኦርቶዶክስ ቤተ ክርስቲያን። የኦርቶዶክስን ብቻ የወሰድህ እንደ ሆነ፣ የረዥም ዘመን ታርክ ያላት ቤተ ክርስቲያን ናት፤ የሺህ ስድስት መቶ ዓመት ታሪክ ያላት ናት። በዚህ ዘመን ውስጥ ብዙ ውጣ ውረድ አልፋለች። Institutional memory የሚባል ነገር አለ። ዮዲትን ያየች ነች፤ የተለያዩ ዐፄዎችን ያየች ነች፤ በግራኝ አሕመድ ዘመን ያለፈች ነች፤ የተለያዩ የመሳፍንት ዘመንን ያለፈች ነች፤ ጣልያንን ያየች ነች፤ ደርግን ያየች ነች፤ አሁን ደግሞ ኢህአዴግን እያየች ነው። በእነዚህ ዘመናት ውስጥ ያካበተችው ዕውቀት አለ። በዚህ ሁሉ ዘመን ውስጥ ነገሮችን ቀስ ብሎ፣ ዝቅ ብሎ የማስተናገድ ባህልን ኮትኩታለች። ስለዚህ ምናልባት እኛ አሁን በምንፈልገው መጠን ላይሆን ይችላል ምላሽ የሰጠችው። ነገር ግን ያለፈችባቸውን አንድ ሺህ  ስድስት መቶ ዓመታት ግምት ውስጥ ሳናስገባ ልንፈርድባት አንችልም። ‘ለምንድን ነው እንደዚህ የሆንሽው? ለምንድን ነው እንደዚህ የምታደርጊው?’ ልንላት አንችልም።ሌሎቹ ሃይማኖቶችም እንዲሁ በተለያዩ ችግሮች ውስጥ ያለፉ ናቸው። ፕሮቴስታንቱ እንዲሁ በተለያዩ ችግሮች ውስጥ ያለፈ ነው፤ ካቶሊክ ቤተ ክርስቲያን እንዲሁ በተለያዩ ችግር ውስጥ ያለፈ ነው፤ ሙስሊሙም እንደዚሁ በተለያየ ዐይነት ችግር ውስጥ ያለፈ ነው። ስለዚህ ልክ አሁን እዚህ ላይ ቆመን፣ ከዚህ በፊት የነበረውን ታሪክ በሙሉ ግምት ውስጥ ሳናስገባ ልንፈርድባቸው አይገባም ብዬ አስባለሁ። ሁሉም ግን ከዚህ የበለጠ መሥራት እንዳለባቸው አምናለሁ፤ ከዚህ የበለጠ ሊሠሩ ይገባል። በተለይ ዴሞክራሲያዊ ሥርዐት እውን ሲሆን፣ የሞራል መሪነቱን ሚና ይበልጥ አጉልቶ መጫወት ይገባቸዋል። ዴሞክራሲያዊ ተቋማትን የመገንባቱ ዋና ኀላፊነት ግን የእምነት ተቋማቶቻችን አይደለም። ይሄ ግልጽ ልሆን ይገባል። በዓለማዊ ተቋማት ውስጥ ያለው ምስቅልቅል ተጠያቂዎቹ እኛ ነን። እኛ ነን ያበላሸነው። መጨረሻ ላይ ዞሮ ዞሮ ማስተካከል ያለብንም እኛው ነን ብዬ አምናለሁ። እኔ በእምነት ተቋማቶቻችን ላይ ወቃሽ አይደለሁም።

ሕንጸት፦ ለጭቆና ሠርተዋል ብለው የሚወቅሷቸው ሰዎች አሉ።

እስክንድር፦ እኔ በዚህ አልስማማም። የእምነት ተቋማት ዋና ሥራቸው በሰውና በፈጣሪ መካከል ድልድይ መሆን ነው። እዚያ ላይ ወድቀዋል ብሎ መነጋገር ሌላ ጉዳይ ነው። በዴሞክራሲና በፖለቲካ ላይ መሥራት የሚገባቸውን ያህል ባይሠሩ እንኳን፣ ዋና ተልእኳቸውን አበላሽተዋል ማለት አይደለም። ተጨማሪ ነገር ቢሠሩ ጥሩ ነው፤ የሚደገፍ ነገር ነው። እኔ በግሌ የእምነት ተቋማትን የምለካቸው፣ ዋና ተልእኳቸውን እንዴት ተወጡ በሚለው ጥያቄ ዙሪያ ነው። በዚህ ረገድ እኔ ብዙ ችግር ያለ አይመስለኝም። በነገራችን ላይ ዲያስፖራውን እንኳን ስትመለከት፣ ጠንካሮቹ የእምነት ቤቶቻችን ናቸው። ያ የሚያሳይህ የሃይማኖት ተቋማቶቻችን የሚባለውን ያህል ደካሞች እንዳልሆኑ ነው። እነሱ ያስተላለፉት፣ ያስጨበጡ ዕሴት አለ። እነሱ ባይሠሩት ኢትዮጵያዊ ተበትኖ ወደ ሌላ አገር ሲሄድ፣ በነጋታው እንደየእምነቱ በየቦታው ቤተ እምነቱን አይተክልም ነበር። ይሄ በጣም ውስብስብ ጥያቄ ነው፤ ብዙ ጥናት የሚጠይቅ ጥያቄ ነው። በእኔ ደረጃ ሊመለስ የሚችልም አይደለም። ኢትዮጵያ ግን የሃይማኖት አገር ነች። ከሌሎች አገሮች ጋር ስናነጻጽረው፣ በአውሮፓም፣ በአሜሪካም ካሉት በእምነቷ የምታንስ አገር አይደለችም። አማኝ ሕዝብ ነው። ብዙ የአውሮፓ አገሮች ግን አማኝ ተብለው ሊጠሩ በማይችሉበት ደረጃ ላይ ደርሰዋል። ይህ የሆነበት አንዱ ምክንያት፣ የእምነት ተቋማቶቻችን የተባለውን ያህል ደካማ ስላልሆኑ ነው።

ሕንጸት፦ ቀደም ሲል፣ አንተም እንደጠቀስከው አሁን በአገሪቷ ላይ ለውጥ አለ። ይህን ለውጥ ከፍቅር፣ ከምሕረትና ከሰላም አንጻር ለመቃኘት እየተሞከረ እንዳለ በመንግሥት በኩል ይነገራል። በሕዝቡም ዘንድ ተስፍ እንደተሰነቀ ይስተዋላል። የኢየሱስን መርሕ አጥብቆ እንደሚከተል አማኝ፣ ይህ በጎ ጅምር ዳር እንዲደርስ ቤተ ክርስቲያን (ሉል አቀፋዊቷ ማለት ነው) ምን ማድረግ አለባት ትላለህ? በአጠቃላይም አማኝ ነኝ የሚለው የክርስቲያን ማኅበረ ሰብ ምን ያድርግ?

እስክንድር፦ እኔ አሁን የምወስድህ ወደ ቅድሙ ነው። ጳውሎስ በመንፈስ ቅዱስ ተሞልቶ የጻፈው ነገር አለ፤ ‘የሁሉ ነገር ማሰሪያው ፍቅር ነው’ ብሏል። ስለዚህ አሁን የታየው ተስፋ እንዳይጨልም ወይም ደግሞ ወደ ተሳሳተ መንገድ እንዳይሄድ የእምነት ተቋማት ፍቅርን በማስተማር፣ ሰላምን በማስተማር፣ ፍትሕን በማስተማር ሊያግዙት ይችላሉ። ከሁሉም በላይ ግን ፍቅር ነው። ፍቅር ስታስተምር በውስጡ ሰላም አለ፤ ፍቅር ስታስተምር በውስጡ ፍትሕ አለ፤ ፍቅር ስታስተምር በውስጡ መቻቻል አለ። በተለይ አገራችን በሽግግር ላይ ባለችበት ወቅት ላይ እነዚህ ዕሴቶች ናቸው የሚያስፈልጓት። የሃይማኖት ተቋማቶቻችን እከሌን ይደግፋሉ ወይም ለእከሌ ያዳላሉ የሚል ጥርጣሬ የለኝም። ስለዚህ ማዳላት የለባቸውም ብዬ አልናገርም፤ ሁሉንም እኩል ማየት አለባቸው ብዬ አልልም፤ ምክንያቱም ሁሉን በእኩል ያያሉና። ስለዚህ ፍቅርን ማዕከል ባደረገ መልኩ ማስተማር አለባቸው ብዬ ነው የማምነው።ሌላው ግን ጸሎት መደረግ አለበት። ኢትዮጵያ ውስጥ ጭቆና ለአንዴና ለመጨረሻ ጊዜ እንዲወገድ፣ ከምንጩ እንዲደርቅ የምናደርገበት አጋጣሚ እንዲሆን ወደ አምላክ በመጸለይ እንዲረዱ ነው የምጠይቀው። በዚህ ጉዳይ ላይ ያለን ሰዎች ልባችንን ቅን እንዲያደርግልን ጸሎት ያስፈልገናል። ስለዚህ ትልቁ ሥራ ለእኛ እንዲጸልዩልን ነው።

ሕንጸት፦ አማኞችስ ምን ያድርጉ?

እስክንድር፦ ለዴሞክራሲ በሰላማዊ መንገድ መታገል ነው። እኔ ይህንን ነው የምለው። መጀመሪያ ነገር፣ አንድ ክርስቲያን በሰላማዊ መንገድ ብቻ ነው መታገል ያለበት። ሌላ ሁለተኛ አማራጭ የለውም። አማኝ ከሆነ። እኔ አማኝ የምለው እዚያ ላይ ነው። ቅድም እንዳልነው፣ ‘ጓደኛህን እንደ ራስህ ውደድ’ የሚለውን ማንም መንካት አይችልም። የሰውን አካል የፈጣሪ ቤተ መቅደስ ነው ብለን ስለምናም፣ እሱ ላይ ጉዳት ማድረስ አትችልም። እምነታችን ስለሚከለክለን የግድ በሰላማዊ መንገድ ነው መታገል ያለብን። ለእኛ ግዴታ እንጂ ምርጫ አይደለም። መሬት ላይ ያለው ሁኔታ ይፈቅዳል፣ አይፈቅድም ሌላ ጉዳይ ነው። እሱ የፖለቲካ ትንታኔና ምርጫ ነው። እኛ ግን ክርስቲያን ነን የምንል ከሆነ ከሰላማዊ መንገድ ውጭ መታገል አንችልም። በዚህ የማይስማሙ ብዙ አሉ። እኔ ግን በግሌ በሰላማዊ መንገድ ብቻ ነው መታገል ያለብኝ ብዬ ነው የማምነው። መታገያው መድረክ ደግሞ ብዙ ነው። የፖለቲካ ድርጅት ውስጥ ገብቶ መታገል ይቻላል፤ በሲቪክ ማኅበራት ውስጥ ገብቶ መታገል ይቻላል፤ ጋዜጠኛ ሆኖ መታገል ይቻላል። ከዚያ ባሸገር ግን፣ በምርጫ ካርድ መታገል ደግሞ አለ። ድምፅ ለማን እንደሚሰጥ በጥንቃቅ አስቦ፣ ተጨንቆበት፣ ተጠብቦበት፣ ያቺ ድምፅ ዋጋ እንዳላት ተረድቶ መስጠቱ ራሱ ትግል ነው። ይህ ለአገር ይበጃል፣ ለወገን ይበጃል፣ ለፍቅር ይበጃል፣ ለወንድማማችነት ይበጃል።

አንድ ክርስቲያን በሰላማዊ መንገድ
ብቻ ነው መታገል ያለበት።
ሌላ ሁለተኛ አማራጭ የለውም።

ሕንጸት፦ የኢየሱስን የመሥዋዕትነት መንገድ በመከተል ለፍትሕ እና ለእኩልነት ታግልው አልፈዋል የምትላቸውና እንደ ምሳሌ የምትጠቅሳቸው ሰዎች አሉህ?

እስክንድር፦ ብዙ አሉ፤ በጣም ብዙ አሉ። በአገራችን ውስጥም ሆነ በውጪ። የክርስትና እምነት ተከታይ የሆኑም ያልሆኑም። በግሌ በጣም የሚማርከኝ ማርቲን ሊተር ኪንግ ነው። ይህ ሰው የጻፋቸውን አንብቤ የማልጠግበው ሰው ነው። የዚህ ምክንያቴ ደግሞ ትግሉን በክርስትና መነጽር ስለሚያየው ነው። መልእክቱ ግን ለክርስቲያኖች ብቻ አይደልም፤ ለሁሉም ነው። ከእርሱ በተጨማሪ፣ ማንዴላና ጋንዲም አሉ። ማንዴላን ባላውቅም ጋንዲ ግን ክርስቲያን አልነበረም። አሁን አንተ ያልከውን መሥፈርት ግን የሚያሟላ ነው። ብዙ ምሳሌዎችን መጥራት ይቻላል። ለዚህ፣ ዓለም ደኻ አይደለችም፤ አገራችንም ደኻ አይደለችም። ችግሩ ግን የአብዛኞቹን ስም አናውቀውም። እኛ እንደ ሰው ባናውቃቸውም በእርሱ ግን ይታወቃሉ። ቁም ነገሩ ያ ነው። በጌታ የሚታወቁ በርካቶች አሉ፤ እኛ እንኳ ሁሉንም ባናውቅ።

ሕንጸት፦ እስክንድር በመጨረሻ የእስር ቆይታው አግኝቼዋለሁ ከሚለው አብርሆት በኋላ፣ ወደ ኋላ ሄዶ ‘ይህን ባላደርግ፣ ይህን ባልጽፍ’ የሚለው ወይም ‘ተሳስቼ ነበር’ የሚለው ነገር አለው?

እስክንድር፦ በጣም ብዙ አለ። ልቁጠር ብል እዚሁ መዋላችን ነው። እሱ ብቻ ሳይሆን፣ አሁንም ሆነ ወደ ፊትም ይኖራል። ቅድም እንዳልኩህ እኛ እኮ ጎዶሎ ነን፤ሰው ነን። በሥራ ፍጹም መሆን አንችልም። እዚህ ዓለም ላይ ስንፈጠር ጀምሮ ጎዶሎ ሆነን፣ ኀጢአተኞች ሆነን ነው የተወለድነው፤ ከፅንስ ጀምሮ። የአዳምን ኀጢአት ይዘን ነው የተወለድነው፤ ስንሄድም የአዳምን ኀጢአት ይዘን ነው የምንሄደው። የምንጸድቀው በእርሱ ይቅርታና ጸጋ ብቻ ነው። የማልዘረዝርልህ በጣም ስለሚበዙ ነው። አሁንም ከወጣሁ በኋላ ርግጠኛ ነኝ ብዙ የፈጸምኳቸው ነገሮች ይኖራሉ። ወደ ፊትም ብዙ የምፈጽማቸው ይኖራሉ። የእኔ ዋስትና የእርሱ ይቅርታ ብቻ ነው።

ሕንጸት፦ በዚህ አጋጣሚ ያዘኑብህ ሰዎች ወይም ሊወቅሱህ የሚፈልጉህ ሰዎች ቢኖሩ ይቅርታ ትላቸዋለህ?

እስክንድር፦ በቀጥታም ሆነ በተዘዋዋሪ ያሳዘንኩት ሰው በጣም ብዙ ነው ብዬ አስባለሁ፤ ለዚህም ይቅርታ እጠይቃለሁ። ወደ ፊት የማሳዝናቸው ሰዎች ይኖራሉ። ለእነርሱም አስቀድሜ ይቅርታ እጠይቃለሁ። ከሁሉ በላይ ደግሞ ፈጣሪዬን ይቅርታ እጠይቃለሁ።

ሕንጸት፦ ቀደም ሲል እንዳልከኝ አንተ እዚህ ነው መኖር የምትፈልገው። ባለቤትህና ልጅህ ደግሞ አሜሪካን አገር ነው የሚኖሩት። ወደዚህ ይመጣሉ ወይስ …?

እስክንድር፦ ለልጄ ልሰጠው የምችለው ትልቁ ነገር ሀብት አይደለም። ገንዘብ የለኝም፤ ቢኖረኝም ግን ቁም ነገሩ እሱ አይደለም። የክርስትና እምነቴን ነው። አያቴ ለእኔ እንደ ሰጡኝ ማለት ነው። ይህንን አሁን እንዳለነው ተራርቀን ልሰጠው አልችልም። ያለፉት ስድስት ዓመታት ጠፍተዋል። ሰርካለም [ባለቤቱ] እየሞከረች ነው። እኔ ግን በዚያ ላይ ማገዝ ብችል ደስ ይለኛል። ይህን ለማድረግ አንድ ላይ መኖር አለብን። ይህንን ለማድረግ ግን እዚህ አገር ውስጥ ያለው ሁኔታ መረጋገጥ አለበት። ሰርካለም እዚህ የተመለሰች እንደ ሆነ፣ እሷም እኔም አንድ ላይ እስር ቤት እንገባለን ማለት ነው። ይሄ ከሆነ ደግሞ ልጁ መንገድ ላይ ይወድቃል። ሁለታችንን ደግሞ በአንድ ጊዜ ማጣት የለበትም። ስለዚህ አገር ውስጥ ያለው ሁኔታ በየት አቅጣጫ ይሄዳል የሚለው ሳይጣራ ወደዚህ መመለስ አይችሉም። ለዚህ ደግሞ እኔ ትልቁ መሥፈርት የምለው የሽግግር መንግሥት ምሥረታ ነው። ሁሉንም፣ ዋና ዋና የፖለቲካ ድርጅቶች ያቀፈ የሽግግር መንግሥት መመሥረት ከቻልን እነርሱ ይመለሳሉ።

በቀጥታም ሆነ በተዘዋዋሪ 
ያሳዘንኩት ሰው በጣም ብዙ 
ነው ብዬ አስባለሁ፤ 
ለዚህም ይቅርታ እጠይቃለሁ።